නොසෙයූ සිත...,

සොයනු රිසි සැම දෙයම,

කාලයේ සියත මත තබා 

නික්ම යමි

සෙනෙහසේ මානයෙන් බෝ දුරට

කුමට මා සොයන්නේ

නොසෙයූ සිත අගෙයී මට

සෙවූවාටත් වඩා

සත්‍යයටත් වඩා...!

2010 11 11

ගැටුමක් පමණී..., සිතුම් පැතුමන් හී...,

ගැටුමක් පමණී

සිතුම් පැතුමන්හී

මෙය ප්‍රේමයක් නොවේමැයි

නික්ම යාමක්

වෙන්ව යාමක් 

විරහවක් වත් නම් නොවේ

සලිත විනි නම් ප්‍රේමයෙන් සිත්

මෙලෙස අප හදවත් දියේ

නිසල බව බිඳුනිද කෙසේ...?

2010 11 16

නුඹ හඬනවා අතීතය ලඟ

මට 
හඬන්නට කරුණු නෑ
කඳුළු නැති එක වෙන කතාවක්
දන්නවා මම, නුඹ හඬන වග
අතීතය ළඟ
නෙත් කෙවෙනි යට කඳුළු නැතිවත්
නුඹේ කඳුළක උණුහුමට
 හද හැකිවුණා සීතල කරන්නට
හඬා තිබුනේ 
නුඹේ ඇසිපිය පමණී
ඇසුනෙ නෑ 
පිටතට හඬන හද

2010 11 17

සිත්තරකු ලියූ කවිය

අරුමය
කවිය
ඔපවත් කළා
යෞවනියක්
සිත්තරෙකු
ලියූ කවියේ
ඇදවූ
ඉස්පිල්ලක
මහිමයෙන් 

සරදමට පෙර

වියරු සරදමට පෙර අසංයත දයිවයේ 

නික්ම යමු තුරුළු කර මතකයන් සෙනෙහසේ

එදා, අද

එදා 

නිල් අහස නුඹහරිත පැහැ වදුළු පෙළ

සුදො සුදු දිය රැල්ල සිප ප්‍රේමයේ වෙරළ

අද 

අඳුරු වලාවන්කැළඹිලා නදී දිය

ක්ෂිතිජයේ නේක පැහැවියෝගය සැල කරයි

2010-11-07

මිනිසත්කම මරා නොගැනීම සහ මරන්නට ඉඩ නොදීම - හෙවත් මනුස්සකම නැතිවීමේ භාරය.

ලංකාව පුංචිය. කීමට ඉන්දියන් සයුරේ මුතු ඇටයයි. ලෝකයේ අන් කවර තැනක මෙන්ම මේ දිවයිනේත් මිනිසුන් උපදිති. එපමනකටම මියෙති. ඉපදීමෙන් මියැදීමෙන් ඔබ්බට ජන මිනිසුන් සමහරෙක් හෝ බොහොමයක් නොමැරී මැරෙති, මැරි මැරි උපදිති. ඒ ඔවුන්ගේම ඇවතුම් පැවතුම් වල මහිමයෙනි.

"මනුස්සකම" ලංකාවේ ජනප්‍රිය වචනයකි. දුප්පතා ගේ සිට පොහොසතා දක්වාම කිසිඳු පැකිලීමකින් තොරව මනුස්සකම පිළිගනු ලැබෙයි. එය ඔසවා තැබෙයි.

එපමනකින්ම කම්කරුවාගේ සිට ව්‍යාපාරිකයා දක්වාත් එයිනුත් නොනැවතී දේශපාලකයාගේ දොරකඩ දක්වාත් මෙම වචනයේ අරුණැල්ල විහිදී යයි.

ඇගයෙන පමණින්ම එහි නොපැවැත්මත් සෑම දෙසකින්ම අසන්නට ලැබෙයි. නොමිනිස්කම සමාජය විසින් තරයේ ප්‍රතිවිරෝධයන් මගින් මඩිනු ලැබෙයි.

කෙසේ වුවත්, මිනිසත්කමට සමග එකව ගමන් ගන්නා නොමිනිස්කම කොයි කවරෙකුගේ වුවද සමාජ ජීවිතය විනිවිදීමෙන් අපට අත් දකිනු ලැබිය හැකිය.

මන්ද යත් මිනිසුන් සහ මනුස්සකම ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවේ ඇගයීමට ලක් කරන මිනිසුන්ම, ස්වකීය ආත්මයන් විසින් ස්වාර්ථය වෙත සිත් මෙහෙයවෙත්දී, නොමිනිස්කමේ ඉහළම අන්තයන් වෙත ස්වකීය කායික මෙන්ම මානසික භාවයන් මෙහෙයවාගන්නට හොර රහසේම නොමිනිසුන් බවට පත්වීම ඕනෑම, මානව නියැදියක් විෂයෙහි වන යථාර්තය නිසාය.

මිනිසුන් අතින් මනුස්සකම නැතිවීමේ භාරයද අවසාන විග්‍රහයේදී පතිත වන්නේ සමාජය මතටය.

මන්ද යත් ඔවුන්ගේ නොමිනිස්කම් සාධාරණීකරනය කරමින්, සමාජ ක්‍රමය තුල උන්නතිය ලඟා කරගැනීමෙහිලා මෙන්ම තනි ඒකකයක් ලෙස ස්වකීය අරගලයන් ජයග්‍රහණය කරා මෙහෙයවීමෙහිදී ඔවුන්ට සමාජය සමග ඔට්ටුවන්නට ඕනෑවට වැඩි මනුස්සකම බාධාවක් ලෙස නිතැතින්ම හඳුනා ගැනෙයි.

එනම් මනුස්සකම අරුතින් සරු වූ පමණින් එය වචනයේ පරිසමාප්ත අරුතින්ම භාවිතයට ගෙන ඒම අයුතුය. එනම් තමා ජීවත් වන ප්‍රදේශයට දිවයිනට හෝ ජනසමූහයට ගැළපෙන මාත්‍රාවකින් "මනුස්සකම" අනුපානය කොට සමාජගත කිරීමට මිනිසුන් ක්‍රියා කළ යුතු බව අත්දැකීම් ලත් සමාජ විශ්ලේශකයන් දක්වයි.

ඉහත අයුරින් කරුණු පෙලගැසෙද්දී, මෙකී විග්‍රහය තුළ අත්වැරදීම වන්නේ මනුස්සකම පැතීමද, නො එසේව සමාජශුද්ධිය පැතීමද, යන්න උභතෝකෝටිකයක්ව නැගෙයි.

සිතුවිලි පවුරු

කිනිති අග මල් සුපිපි උදයේ...,

ඔබ මෙන්ම සුවඳයි එක සේම,

ලියූ කවි ඉම ඔපවත්ව හිනැහුනු,

සෙනෙහස තරම් සිසිලයි මේ හැන්දෑව...,

දඟකාර පෙති නෙත් කැළුම් තරු,

මවයි ආනන්දය මේ රැයට..,

නුඹේ වත පරදයි සුපිපෙන පියුම්,

පුදසුනකි හදවත් අරා මැවෙනා ආදරය..,

මේ සා විසල් සිතුවිලි පවුරු,
තැනුනු හැටි පුදුමයි සිත ගාව...!

නැවුම් සිත

ගිරි සිරස තුරු මුදුන, 

සිඹින මද නළට වැද

සයුරු ඉම මහි ලකල්, 

පිරුණු තුටු නැවුම් සිත

අරුණු රිවි ගං කොමලි, 

පයෝදර සිඹින ලෙස

ඔබ පතන ලොව වෙතට,
මා රැගෙන යයි නිතින...!

2010.01.30

නුඹ..!

අසිරි සිරි මුදු සුවඳ

විඳිනු රිසි මලකි නුඹ...,

මිහිදුමත් මේඝයත්, 

දුරු හරින රිවිය නුඹ..,

සවන ඇස සිත පිනන, 

රුවැති මුදුමතිය නුඹ..,

සකලවිධ සිතුවමින්,
මූර්තිය මැවුන නුඹ...!

2010.01.16

මුලකුරු නැති ප්‍රේමය...!

"අ" යනු

"ආ" යනු නැති,

ප්‍රේමයක

උරුමකරුවෝ

වෙමු
අප...!

ළබැඳිය...!

හිමිදිරිය...

සන්ධ්‍යාව...

මැදියමෙහි දී පවා...,

නිවාලන

දවාලන

සනහාලන
ළබැඳිය...!

ප්‍රේමයේ.., කාන්තිය...!

මුව අරා ඇඳි නුඹේ.., 

පියුම් වන් මදහාස

හදවතේ විල් දියේ.., 

කිමිදුනේ පතුලටම

අභිසෙසින් ප්‍රේමයේ.., 

කාන්තිය සැඟව ගිය

පළිඟු මිණි කැළුම් දෙයි, 

මියැදුනත් පිදූ පෙම...!

තාරුකා...

පෙරදා රැයේ..., 
පෙරඹරින් බිම වැටුනු
තාරුකා 
කැළුම් දෙයි, 
අරුණෝදයේ පවා....!

වෙන්වීමකට කාලය පැමිණ ඇත....!

ඔබට මා හැරදා 

නික්ම යන්නට යැයි 

පවසන්නට මට සිතේ....,

ඔබ මා හැර 

නික්ම යනු ඇතිදැයි 

මා නොදනිමි....

මා හැරපියා යන්නට 

ඔබ සවිමත් වුවහොත්,

ඉනික්බිති, 

දෙපයින් වාරු ගෙන නැගී සිටින්නට

මට හැකි වේදැයි, 

මේ මොහොතේත් සැබැවින්ම මා නොදනිමි...

සත්‍යය කුමක් වුවත්.., 

වෙන්වීමකට කාලය පැමිණ ඇත....!

සිද්ධි

සිද්ධි කොතරම් සංකීර්ණ කරනවද ජීවිතය..,

සිවු වසරකට පෙර,

අප හමුවෙද්දි..,

සිදු වී නොතිබූ සිද්ධි...

නිසා නොවේද සොඳුරු වූයේ හමුවීම,

සිදු වුනා කල් ගත වෙද්දි,

සිද්ධි මග පෙරටම යද්දි..,

සංකීර්ණ වුනා ජීවිතය...

සිද්ධි වල අනුමිත බර වැඩි වෙද්දි...!

මා වෙනුවෙන් සිනාසුනු ඔබ

සිත සිහින සොයද්දී..,

ඇස නින්ද නොපතන හැටි,

හැර යාම නම් කළ හැකි,

නමුදු ප්‍රේමය කැටුව යා නොහැකි..,

මට සිනා නොවුනු,

මා වෙනුවෙන් සිනාසුනු ඔබ..,

මතකයෙන් විතැන් කළ නොහැකි...!

නොහඬනු ප්‍රේමය...!

ඔබ මට අත් විඳින්නට දුන්නේ.., 

මාරාන්තික වේදනාවකි....,

මා දුක් නොවෙමි,

නොහඬන්නෙමි,

නමුදු, ප්‍රේමය දුක් වනු ඇත,

හඬනු ඇත...!

අනුහස

අඩුවක් දැනේ කුළුණක..,
දිලෙන රන් පහනක,
දාගැබක පිරිපුන් පැහැයක..,
කුළුණු ගුණ සිහිපත් කරන,
සැලෙන බෝ පත් සෙවනේ..,
නිසල බව දිවි අරණෙක,
නිලට නිල පිරි වෑ දිය,
ගම් තුලානේ සෙනෙහස,

ධර්මයක් වෙද රජයන,
මිස සොබා දම් අනුහස...!